BAZA GATUNKÓW CHRONIONYCH
PTAKI
NIETOPERZE
ŚMIESZKA
(Chroicocephalus ridibundus)
Zasięg występowania populacji gatunku obejmuje cały kraj. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 90 000 – 100 000 par i wykazuje trend spadkowy. Jest najpospolitszą mewą występującą w Polsce. Na Czerwonej liście ptaków Polski śmieszka została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Gatunek gniazduje kolonijne głównie na wyspach pokrytych niską roślinnością, ale także na pływającej roślinności. Kolonie zakłada również na elementach antropogenicznych np. na podporach mostów. Gniazduje na ziemi. Gniazdo buduje z materiału roślinnego. Najczęściej żeruje na łąkach i polach, gdzie głównie zjada bezkręgowce. Dietę uzupełnia organizmami wodnymi – skorupiakami, małżami i rybami oraz owocami.
Zasięg występowania populacji gatunku obejmuje cały kraj. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 90 000 – 100 000 par i wykazuje trend spadkowy. Jest najpospolitszą mewą występującą w Polsce. Na Czerwonej liście ptaków Polski śmieszka została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Gatunek gniazduje kolonijne głównie na wyspach pokrytych niską roślinnością, ale także na pływającej roślinności. Kolonie zakłada również na elementach antropogenicznych np. na podporach mostów. Gniazduje na ziemi. Gniazdo buduje z materiału roślinnego. Najczęściej żeruje na łąkach i polach, gdzie głównie zjada bezkręgowce. Dietę uzupełnia organizmami wodnymi – skorupiakami, małżami i rybami oraz owocami.
RYBITWA RZECZNA
(Sterna hirundo)
Zasięg występowania populacji gatunku obejmuje cały kraj. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 6 000 – 8 000 par. Populacja wykazuje trend stabilny. Na Czerwonej liście ptaków Polski rybitwa rzeczna została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Gnieździ się kolonijnie z innymi gatunkami rybitw i mew, wyjątkowo pojedynczo. Zasiedla doliny rzek i różnego rodzaju zbiorniki wodne (jeziora, starorzecza, stawy hodowlane). Gniazduje na ziemi na wyspach lub półwyspach. Kolonie zakłada również na elementach antropogenicznych np. na podporach mostów. Gniazdo stanowi zazwyczaj płytki dołek w podłożu. Żywi się głównie rybami i bezkręgowcami wodnymi. Pokarm zdobywa nurkując z wysokości do wody, zanurzając się w niej.
Zasięg występowania populacji gatunku obejmuje cały kraj. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 6 000 – 8 000 par. Populacja wykazuje trend stabilny. Na Czerwonej liście ptaków Polski rybitwa rzeczna została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Gnieździ się kolonijnie z innymi gatunkami rybitw i mew, wyjątkowo pojedynczo. Zasiedla doliny rzek i różnego rodzaju zbiorniki wodne (jeziora, starorzecza, stawy hodowlane). Gniazduje na ziemi na wyspach lub półwyspach. Kolonie zakłada również na elementach antropogenicznych np. na podporach mostów. Gniazdo stanowi zazwyczaj płytki dołek w podłożu. Żywi się głównie rybami i bezkręgowcami wodnymi. Pokarm zdobywa nurkując z wysokości do wody, zanurzając się w niej.
GĄGOŁ
(Bucephala clangula)
Zasięg populacji lęgowej gatunku obejmuje północną i zachodnią Polskę. Krajowa populacja szacowana jest 3 000 – 5 000 par lęgowych. Populacja gatunku wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski gągoł został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Gatunek silnie związany jest z wodami powierzchniowymi – zbiornikami wodnymi i rzekami oraz zadrzewieniami ze starymi dziuplastymi drzewami. W dziuplach wyprowadza lęgi. Zajmuje również odpowiedniej wielkości skrzynki lęgowe dla ptaków. Nie buduje gniazda, a dziuple wyściela wyłącznie własnym puchem. Żywi się mięczakami, skorupiakami, owadami wodnymi a także rybami i płazami. Pokarm zdobywa głównie nurkując.
Zasięg populacji lęgowej gatunku obejmuje północną i zachodnią Polskę. Krajowa populacja szacowana jest 3 000 – 5 000 par lęgowych. Populacja gatunku wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski gągoł został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Gatunek silnie związany jest z wodami powierzchniowymi – zbiornikami wodnymi i rzekami oraz zadrzewieniami ze starymi dziuplastymi drzewami. W dziuplach wyprowadza lęgi. Zajmuje również odpowiedniej wielkości skrzynki lęgowe dla ptaków. Nie buduje gniazda, a dziuple wyściela wyłącznie własnym puchem. Żywi się mięczakami, skorupiakami, owadami wodnymi a także rybami i płazami. Pokarm zdobywa głównie nurkując.
NUROGĘŚ
(Mergus merganser)
Zasięg populacji lęgowej gatunku obejmuje północną i zachodnią Polskę. Krajowa populacja szacowana jest 1 500 – 2 500 par lęgowych. Populacja gatunku wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski nurogęś została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla wody stojące i płynące porośnięte na brzegu drzewami. Gniazdo zakłada zazwyczaj w dziupli, ale także w szczelinach skalnych lub norach. Zajmuje odpowiedniej wielkości budki lęgowe dla ptaków. W dziuplach nie buduje gniazd, wyściela je jedynie puchem. Nurogęś żywi się głównie rybami, ale w ich diecie mogą znaleźć się mięczaki, skorupiaki i owady wodne. Pokarm zdobywają głównie nurkując.
Zasięg populacji lęgowej gatunku obejmuje północną i zachodnią Polskę. Krajowa populacja szacowana jest 1 500 – 2 500 par lęgowych. Populacja gatunku wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski nurogęś została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla wody stojące i płynące porośnięte na brzegu drzewami. Gniazdo zakłada zazwyczaj w dziupli, ale także w szczelinach skalnych lub norach. Zajmuje odpowiedniej wielkości budki lęgowe dla ptaków. W dziuplach nie buduje gniazd, wyściela je jedynie puchem. Nurogęś żywi się głównie rybami, ale w ich diecie mogą znaleźć się mięczaki, skorupiaki i owady wodne. Pokarm zdobywają głównie nurkując.
ŁABĘDŹ NIEMY
(Cygnus olor)
Gatunek występuje na terenie niżowej części kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 6 300 – 7 700 par. Populacja wykazuje trend spadkowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski łabędź niemy został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla różnego rodzaju akweny, m.in.: jeziora, stawy hodowlane, starorzecza, zbiorniki retencyjne. Wybiera zbiorniki z wodą stojącą z dużą ilością szuwaru, w którym zazwyczaj buduje gniazdo, Gniazdo ma postać kopca zbudowanego z trzciny i innego materiału roślinnego. Główną dietę stanowi pokarm roślinny, który uzupełniamy jest drobnymi zwierzętami – owadami, mięczakami i płazami.
Gatunek występuje na terenie niżowej części kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 6 300 – 7 700 par. Populacja wykazuje trend spadkowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski łabędź niemy został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla różnego rodzaju akweny, m.in.: jeziora, stawy hodowlane, starorzecza, zbiorniki retencyjne. Wybiera zbiorniki z wodą stojącą z dużą ilością szuwaru, w którym zazwyczaj buduje gniazdo, Gniazdo ma postać kopca zbudowanego z trzciny i innego materiału roślinnego. Główną dietę stanowi pokarm roślinny, który uzupełniamy jest drobnymi zwierzętami – owadami, mięczakami i płazami.
GĘGAWA
(Anser anser)
Zasięg występowania gatunku obejmuje niżową część kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 6 000 – 9 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków gęgawa została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla zbiorniki wodne charakteryzujące się obfitą roślinnością przybrzeżną – szuwarem i trzcinowiskiem. Gniazduje na jeziorach, stawach rybnych, starorzeczach, a także na rozlewiskach. Buduje gniazdo w formie niewielkiego kopca skonstruowanego z trzciny, traw i gałązek. Gniazdo wyściela niewielką ilością puchu. Żywi się pokarmem roślinnym. Zajada przede wszystkim roślinność wodną, pędy traw i zbóż, korzenie roślin, oraz nasiona i owoce.
Zasięg występowania gatunku obejmuje niżową część kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 6 000 – 9 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków gęgawa została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla zbiorniki wodne charakteryzujące się obfitą roślinnością przybrzeżną – szuwarem i trzcinowiskiem. Gniazduje na jeziorach, stawach rybnych, starorzeczach, a także na rozlewiskach. Buduje gniazdo w formie niewielkiego kopca skonstruowanego z trzciny, traw i gałązek. Gniazdo wyściela niewielką ilością puchu. Żywi się pokarmem roślinnym. Zajada przede wszystkim roślinność wodną, pędy traw i zbóż, korzenie roślin, oraz nasiona i owoce.
KRZYŻÓWKA
(Anas platyrhynchos)
Zasięg występowania gatunku obejmuje cały kraj. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 459 000 – 608 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski krzyżówka została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla wszystkie rodzaje cieków i zbiorników wody stojącej. Można ją spotkać na jeziorach, stawach, rzekach, strumieniach, śródpolnych i śródleśnych oczkach wodnych, miejskich stawach itd. Na miejsce gniazdowania wybiera różne miejsca. Najczęściej gniazdo buduje wśród roślinności, ale także gniazduje w dziuplach oraz w nieczynnych gniazdach bocianów i ptaków krukowatych. Może zasiedlać odpowiedniej wielkości skrzynki lęgowe dla ptaków. Gniazdo zbudowane jest z traw i jest wyścielone niewielką ilością puchu. Jest gatunkiem wszystkożernym. Zajada roślinność wodną i lądową, a także pierścienice, owady, mięczaki, płazy oraz niewielkich rozmiarów ryby.
Zasięg występowania gatunku obejmuje cały kraj. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 459 000 – 608 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski krzyżówka została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla wszystkie rodzaje cieków i zbiorników wody stojącej. Można ją spotkać na jeziorach, stawach, rzekach, strumieniach, śródpolnych i śródleśnych oczkach wodnych, miejskich stawach itd. Na miejsce gniazdowania wybiera różne miejsca. Najczęściej gniazdo buduje wśród roślinności, ale także gniazduje w dziuplach oraz w nieczynnych gniazdach bocianów i ptaków krukowatych. Może zasiedlać odpowiedniej wielkości skrzynki lęgowe dla ptaków. Gniazdo zbudowane jest z traw i jest wyścielone niewielką ilością puchu. Jest gatunkiem wszystkożernym. Zajada roślinność wodną i lądową, a także pierścienice, owady, mięczaki, płazy oraz niewielkich rozmiarów ryby.
ZAUSZNIK
(Podiceps nigricollis)
Zasięg występowania gatunku obejmuje teren nizinny kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 1 000 – 2 000 par. Populacja wykazuje trend silnie spadkowy, Na Czerwonej liście ptaków Polski zausznik został sklasyfikowany jako gatunek narażony (VU). Preferuje niewielkie, płytkie zbiorniki wodne z dobrze wykształconą i bujną roślinnością wodną, zarówno zanurzoną, pływającą jak i wynurzoną. Gniazdo ma charakter pływającej platformy zbudowanej z roślinności wodnej przytwierdzonej do roślinności zakorzenionej w dnie. Chętnie gniazduje w sąsiedztwie kolonii śmieszki. Jego dietę stanowią głównie owady wodne i ich larwy. Zjada również mięczaki, skorupiaki, płazy i ryby.
Zasięg występowania gatunku obejmuje teren nizinny kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 1 000 – 2 000 par. Populacja wykazuje trend silnie spadkowy, Na Czerwonej liście ptaków Polski zausznik został sklasyfikowany jako gatunek narażony (VU). Preferuje niewielkie, płytkie zbiorniki wodne z dobrze wykształconą i bujną roślinnością wodną, zarówno zanurzoną, pływającą jak i wynurzoną. Gniazdo ma charakter pływającej platformy zbudowanej z roślinności wodnej przytwierdzonej do roślinności zakorzenionej w dnie. Chętnie gniazduje w sąsiedztwie kolonii śmieszki. Jego dietę stanowią głównie owady wodne i ich larwy. Zjada również mięczaki, skorupiaki, płazy i ryby.
ŁYSKA
(Fulica atra)
Gatunek występuje na terenie całego kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 30 000 – 60 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski łyska została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla różne typy zbiorników i cieków wodnych, również w miastach. Gniazduje również na rozlewiskach, gdzie występuje wysoka roślinność wynurzona. Gniazdo buduje wśród roślinności wodnej lub zaroślach wierzbowych. Jego konstrukcje tworzą m.in. gałęzie, trzcina oraz inna roślinność wodna. Głównym pokarmem łyski są zielone części roślin wodnych oraz ich nasiona. Zajada również zwierzęta wodne np. mięczaki.
Gatunek występuje na terenie całego kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 30 000 – 60 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski łyska została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla różne typy zbiorników i cieków wodnych, również w miastach. Gniazduje również na rozlewiskach, gdzie występuje wysoka roślinność wynurzona. Gniazdo buduje wśród roślinności wodnej lub zaroślach wierzbowych. Jego konstrukcje tworzą m.in. gałęzie, trzcina oraz inna roślinność wodna. Głównym pokarmem łyski są zielone części roślin wodnych oraz ich nasiona. Zajada również zwierzęta wodne np. mięczaki.
BĄCZEK
(Ixobrychus minutus)
Gatunek występuje na terenie niżowej części kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest 1100–1500 par. Trend populacji jest nierozpoznany. Na Czerwonej liście ptaków Polski bączek został sklasyfikowany jako gatunek niedostatecznie rozpoznany (DD). Występuje na obrzeżach zbiorników wodnych porośniętych trzcinowiskiem lub wikliną. Zasiedla jeziora, stawy rybne, starorzecza, glinianki. Gniazdo lokuje w trzcinowisku lub w zaroślach wierzbowych. Zbudowane jest z materiału roślinnego m.in. trzciny, turzyc oraz niewielkich gałęzi. Poluje na skraju lustra wody lub wśród trzcinowiska. Zjada przede wszystkim ryby, płazy i owady wodne.
Gatunek występuje na terenie niżowej części kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest 1100–1500 par. Trend populacji jest nierozpoznany. Na Czerwonej liście ptaków Polski bączek został sklasyfikowany jako gatunek niedostatecznie rozpoznany (DD). Występuje na obrzeżach zbiorników wodnych porośniętych trzcinowiskiem lub wikliną. Zasiedla jeziora, stawy rybne, starorzecza, glinianki. Gniazdo lokuje w trzcinowisku lub w zaroślach wierzbowych. Zbudowane jest z materiału roślinnego m.in. trzciny, turzyc oraz niewielkich gałęzi. Poluje na skraju lustra wody lub wśród trzcinowiska. Zjada przede wszystkim ryby, płazy i owady wodne.
POTRZOS
(Emberiza schoeniclus)
Zasięg występowania gatunku obejmuje niżową część kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 437 000 – 513 000 par. Populacja wykazuje trend spadkowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski potrzos został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla tereny wilgotne i podmokłe porośnięte roślinnością szuwarową lub zaroślami. Gniazduje w trzcinowiskach, turzycowiskach oraz krzaczastych zaroślach. Gniazdo buduje na ziemi w kępie roślinności lub pod krzewem. Gniazdo zbudowane jest z łodyg, źdźbeł i liści traw. Wyściółkę gniazda stanowią korzonki, drobne części roślin, pióra i włosie. Żywi się dobrymi owadami i pająkami oraz nasionami roślin.
Zasięg występowania gatunku obejmuje niżową część kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 437 000 – 513 000 par. Populacja wykazuje trend spadkowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski potrzos został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla tereny wilgotne i podmokłe porośnięte roślinnością szuwarową lub zaroślami. Gniazduje w trzcinowiskach, turzycowiskach oraz krzaczastych zaroślach. Gniazdo buduje na ziemi w kępie roślinności lub pod krzewem. Gniazdo zbudowane jest z łodyg, źdźbeł i liści traw. Wyściółkę gniazda stanowią korzonki, drobne części roślin, pióra i włosie. Żywi się dobrymi owadami i pająkami oraz nasionami roślin.
ROKITNICZKA
(Acrocephalus schoenobaenus)
Gatunek występuje na terenie całego kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 290 000 – 397 000 par. Populacja wykazuje stabilny trend. Na Czerwonej liście ptaków Polski rokitniczka została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Występuje na terenach podmokłych porośniętych roślinnością szuwarową lub zaroślami. Zasiedla zarośnięte brzegi zbiorników wodnych, podmokłe łąki z wysoką roślinnością, podmokłe lasy, a nawet uprawy zbóż. Gniazdo umieszcza w gęstej roślinności. Gniazdo ma konstrukcję czarki zbudowanej z łodyg i liści traw, sitowia i turzyc oraz mchu. Wnętrze wyścielone jest włosiem i puchem roślinnym. Całość gniazda spojona jest pajęczą nicią. Żywi się drobnymi bezkręgowcami i niewielkich rozmiarów mięczakami. Dietę uzupełnia owocami roślin.
Gatunek występuje na terenie całego kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 290 000 – 397 000 par. Populacja wykazuje stabilny trend. Na Czerwonej liście ptaków Polski rokitniczka została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Występuje na terenach podmokłych porośniętych roślinnością szuwarową lub zaroślami. Zasiedla zarośnięte brzegi zbiorników wodnych, podmokłe łąki z wysoką roślinnością, podmokłe lasy, a nawet uprawy zbóż. Gniazdo umieszcza w gęstej roślinności. Gniazdo ma konstrukcję czarki zbudowanej z łodyg i liści traw, sitowia i turzyc oraz mchu. Wnętrze wyścielone jest włosiem i puchem roślinnym. Całość gniazda spojona jest pajęczą nicią. Żywi się drobnymi bezkręgowcami i niewielkich rozmiarów mięczakami. Dietę uzupełnia owocami roślin.
BOGATKA
(Parus major)
Występuje w całym kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 4 487 000 – 5 113 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski bogatka została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla lasy oraz większe skupiska drzew – parki, ogrody. Występuje wśród zabudowań i zieleni miejskiej. Gniazda buduje w dziuplach oraz we wszelkich miejscach imitujących dziuple. Zasiedla również budki lęgowe dla ptaków. Gniazdo zbudowane jest z materiału roślinnego – mchu i traw oraz wyścielone jest piórami i sierścią. Żywi się owadami i pajęczakami, które zbiera z powierzchni roślin i wydłubuje spod kory. Dietę uzupełnia nasionami i owocami roślin.
Występuje w całym kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 4 487 000 – 5 113 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski bogatka została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla lasy oraz większe skupiska drzew – parki, ogrody. Występuje wśród zabudowań i zieleni miejskiej. Gniazda buduje w dziuplach oraz we wszelkich miejscach imitujących dziuple. Zasiedla również budki lęgowe dla ptaków. Gniazdo zbudowane jest z materiału roślinnego – mchu i traw oraz wyścielone jest piórami i sierścią. Żywi się owadami i pajęczakami, które zbiera z powierzchni roślin i wydłubuje spod kory. Dietę uzupełnia nasionami i owocami roślin.
SIKORA UBOGA
(Poecile palustris)
Występuje w całym kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 192 000 – 326 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski sikora uboga została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla lasy liściaste i mieszane. Pojedyncze pary mogą gniazdować na terenach miejskich, w parkach i ogrodach. Przede wszystkim gniazduje w naturalnych dziuplach. Może zasiedlać budki lęgowe dla ptaków. Gniazdo zbudowane jest z materiału roślinnego – mchu i traw oraz wyścielone jest piórami i sierścią. Jej dietę stanowią bezkręgowce – owady i pająki. Dietę uzupełnia nasionami i owocami roślin.
Występuje w całym kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 192 000 – 326 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski sikora uboga została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla lasy liściaste i mieszane. Pojedyncze pary mogą gniazdować na terenach miejskich, w parkach i ogrodach. Przede wszystkim gniazduje w naturalnych dziuplach. Może zasiedlać budki lęgowe dla ptaków. Gniazdo zbudowane jest z materiału roślinnego – mchu i traw oraz wyścielone jest piórami i sierścią. Jej dietę stanowią bezkręgowce – owady i pająki. Dietę uzupełnia nasionami i owocami roślin.
MODRASZKA
(Poecile palustris)
Występuje w całym kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 192 000 – 326 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski sikora uboga została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla lasy liściaste i mieszane. Pojedyncze pary mogą gniazdować na terenach miejskich, w parkach i ogrodach. Przede wszystkim gniazduje w naturalnych dziuplach. Może zasiedlać budki lęgowe dla ptaków. Gniazdo zbudowane jest z materiału roślinnego – mchu i traw oraz wyścielone jest piórami i sierścią. Jej dietę stanowią bezkręgowce – owady i pająki. Dietę uzupełnia nasionami i owocami roślin.
Występuje w całym kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 192 000 – 326 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski sikora uboga została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla lasy liściaste i mieszane. Pojedyncze pary mogą gniazdować na terenach miejskich, w parkach i ogrodach. Przede wszystkim gniazduje w naturalnych dziuplach. Może zasiedlać budki lęgowe dla ptaków. Gniazdo zbudowane jest z materiału roślinnego – mchu i traw oraz wyścielone jest piórami i sierścią. Jej dietę stanowią bezkręgowce – owady i pająki. Dietę uzupełnia nasionami i owocami roślin.
CZUBATKA
(Lophophanes cristatus)
Występuje w całym kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 367 000 – 482 000 par. Populacja wykazuje stabilny trend. Na Czerwonej liście ptaków Polski czubatka została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Przede wszystkim zasiedla lasy iglaste. Preferuje bory sosnowe i świerkowe. Na miejsce gniazdowe wybiera dziuple i wszelkie szczeliny w drzewach. Może gniazdować również w skrzynkach lęgowych dla ptaków. Gniazdo zbudowane jest z materiału roślinnego – mchu i źdźbeł traw oraz jest wyścielone włosiem. Jak wszystkie sikory żywi się owadami i pająkami, a dietę uzupełnia nasionami roślin.
Występuje w całym kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 367 000 – 482 000 par. Populacja wykazuje stabilny trend. Na Czerwonej liście ptaków Polski czubatka została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Przede wszystkim zasiedla lasy iglaste. Preferuje bory sosnowe i świerkowe. Na miejsce gniazdowe wybiera dziuple i wszelkie szczeliny w drzewach. Może gniazdować również w skrzynkach lęgowych dla ptaków. Gniazdo zbudowane jest z materiału roślinnego – mchu i źdźbeł traw oraz jest wyścielone włosiem. Jak wszystkie sikory żywi się owadami i pająkami, a dietę uzupełnia nasionami roślin.
PUSZCZYK
(Strix aluco)
Zasięg występowania populacji puszczyka obejmuje cały kraj. Krajowa populacja szacowana jest 65 000 – 75 000 par lęgowych. Populacja gatunku wykazuje stabilny trend. Na Czerwonej liście ptaków Polski puszczyk został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Puszczyk jest najpospolitszą sową występującą w Polsce. Gatunek jest związany z siedliskami leśnym. Zamieszkuje lasy, parki, ogrody, cmentarze. Gniazduje głównie w dziuplach, a także w kominach, na strychach i we wnękach budynków oraz w starych gniazdach ptaków drapieżnych i krukowatych. Zajmuje również odpowiedniej wielkości skrzynki lęgowe dla ptaków. Prowadzi nocny tryb życia. Poluje z zasiadki lub w locie. Żywi się gryzoniami, ptakami oraz bezkręgowcami.
Zasięg występowania populacji puszczyka obejmuje cały kraj. Krajowa populacja szacowana jest 65 000 – 75 000 par lęgowych. Populacja gatunku wykazuje stabilny trend. Na Czerwonej liście ptaków Polski puszczyk został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Puszczyk jest najpospolitszą sową występującą w Polsce. Gatunek jest związany z siedliskami leśnym. Zamieszkuje lasy, parki, ogrody, cmentarze. Gniazduje głównie w dziuplach, a także w kominach, na strychach i we wnękach budynków oraz w starych gniazdach ptaków drapieżnych i krukowatych. Zajmuje również odpowiedniej wielkości skrzynki lęgowe dla ptaków. Prowadzi nocny tryb życia. Poluje z zasiadki lub w locie. Żywi się gryzoniami, ptakami oraz bezkręgowcami.
DZIĘCIOŁ DUŻY
(Dendrocopos major)
Zasięg występowania populacji gatunku obejmuje cały kraj. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 883 000 – 1 002 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski dzięcioł duży został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla wszystkie typy lasów i wszelkie zadrzewienia – parki, ogrody, aleje drzew, cmentarze. Gniazduje w dziupli, którą sam sobie drąży. Dziupla nie jest wyścielana. Jaja są składne na dnie dziupli na trocinach i kawałkach drewna pozostałych po kuciu dziupli. Może korzystać z budek lęgowych dla ptaków. Żywi się owadami i ich larwami, które wydobywa spod kory i drewna. Dietę uzupełnia nasionami drzew iglastych i owocami.
Zasięg występowania populacji gatunku obejmuje cały kraj. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 883 000 – 1 002 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski dzięcioł duży został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla wszystkie typy lasów i wszelkie zadrzewienia – parki, ogrody, aleje drzew, cmentarze. Gniazduje w dziupli, którą sam sobie drąży. Dziupla nie jest wyścielana. Jaja są składne na dnie dziupli na trocinach i kawałkach drewna pozostałych po kuciu dziupli. Może korzystać z budek lęgowych dla ptaków. Żywi się owadami i ich larwami, które wydobywa spod kory i drewna. Dietę uzupełnia nasionami drzew iglastych i owocami.
KOWALIK
(Sitta europaea)
Zasięg występowania populacji gatunku obejmuje cały kraj. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 479 000 – 569 000 par. Populacja wykazuje stabilny trend. Na Czerwonej liście ptaków Polski kowalik został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Gatunek leśny. Preferuje lasy liściaste i mieszane. Zamieszkuje również parki w miastach. Gniazdo buduje w dziuplach wykutych przez dzięcioły lub powstałych w inny naturalny sposób. Zasiedla również budki lęgowe dla ptaków. Potrafi zmniejszyć za pomocą błota otwór wlotowy do dziupli, dostosowując go do swoich rozmiarów. Dziuple wyściela kawałkami drewna, korą i starymi liśćmi. Żywi się bezkręgowcami zbieranymi z gałęzi, kory i liści drzew. Dietę uzupełnia nasionami roślin.
Zasięg występowania populacji gatunku obejmuje cały kraj. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 479 000 – 569 000 par. Populacja wykazuje stabilny trend. Na Czerwonej liście ptaków Polski kowalik został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Gatunek leśny. Preferuje lasy liściaste i mieszane. Zamieszkuje również parki w miastach. Gniazdo buduje w dziuplach wykutych przez dzięcioły lub powstałych w inny naturalny sposób. Zasiedla również budki lęgowe dla ptaków. Potrafi zmniejszyć za pomocą błota otwór wlotowy do dziupli, dostosowując go do swoich rozmiarów. Dziuple wyściela kawałkami drewna, korą i starymi liśćmi. Żywi się bezkręgowcami zbieranymi z gałęzi, kory i liści drzew. Dietę uzupełnia nasionami roślin.
PEŁZACZ LEŚNY
(Certhia familiaris)
Gatunek występuje na terenie całego kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 234 000 – 297 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski pełzacz leśny został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zamieszkuje wszystkie typy lasów oraz większe zadrzewienia. Sporadycznie spotykany jest w parkach i w zadrzewniach śródpolnych. Gniazduje w dziuplach, w pęknięciach pni i kory. Zajmuje budki lęgowe o odpowiedniej konstrukcji. Gniazdo buduje z gałązek, źdźbeł trawy, kory i mchu oraz wyściela je piórami. Głównie żeruje na pniach drzew, poszukując drobnych bezkręgowców ich larw i jaj.
Gatunek występuje na terenie całego kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 234 000 – 297 000 par. Populacja wykazuje trend wzrostowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski pełzacz leśny został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zamieszkuje wszystkie typy lasów oraz większe zadrzewienia. Sporadycznie spotykany jest w parkach i w zadrzewniach śródpolnych. Gniazduje w dziuplach, w pęknięciach pni i kory. Zajmuje budki lęgowe o odpowiedniej konstrukcji. Gniazdo buduje z gałązek, źdźbeł trawy, kory i mchu oraz wyściela je piórami. Głównie żeruje na pniach drzew, poszukując drobnych bezkręgowców ich larw i jaj.
MUCHOŁÓWKA SZARA
(Muscicapa striata)
Gatunek występuje na terenie niżowej części kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 216 000 – 310 000 par. Populacja wykazuje trend spadkowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski muchołówka szara została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zajmuje siedliska leśne, parki, ogrody i zadrzewienia. Spotykana również wśród zabudowy miejskiej. Na miejsce gniazdowania wybiera płytkie, półotwarte dziuple oraz wnęki budynków. Wykorzystuje również półotwarte skrzynki lęgowe dla ptaków. Gniazdo buduje z materiału roślinnego – gałązek, suchych traw, korzonków i mchu. Wnętrze wyściela piórami i sierścią. Zazwyczaj poluje z czatowni, a wypatrzoną zdobycz chwyta w locie. Żywi się niewielkimi bezkręgowcami. Dietę uzupełnia jagodami.
Gatunek występuje na terenie niżowej części kraju. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 216 000 – 310 000 par. Populacja wykazuje trend spadkowy. Na Czerwonej liście ptaków Polski muchołówka szara została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zajmuje siedliska leśne, parki, ogrody i zadrzewienia. Spotykana również wśród zabudowy miejskiej. Na miejsce gniazdowania wybiera płytkie, półotwarte dziuple oraz wnęki budynków. Wykorzystuje również półotwarte skrzynki lęgowe dla ptaków. Gniazdo buduje z materiału roślinnego – gałązek, suchych traw, korzonków i mchu. Wnętrze wyściela piórami i sierścią. Zazwyczaj poluje z czatowni, a wypatrzoną zdobycz chwyta w locie. Żywi się niewielkimi bezkręgowcami. Dietę uzupełnia jagodami.
RUDZIK
(Erithacus rubecula)
Zasięg występowania gatunku obejmuje cały kraj. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 2 200 000 – 2 984 000 par. Populacja wykazuje stabilny trend. Na Czerwonej liście ptaków Polski rudzik został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla różne typy lasów i zadrzewienia. W warunkach miejskich zasiedla parki, ogrody i cmentarze. Zazwyczaj gniazduje w półotwartych dziuplach, w wykrotach oraz między korzeniami drzew. Wykorzystuje również wnęki w budynkach. Może gniazdować w półotwartych budkach lęgowych dla ptaków. Gniazdo zbudowane jest z mchu i liści, a jego wnętrze wyścielone jest włosiem i korzonkami. Głównie żeruje na ziemi, gdzie zjada owady, dżdżownice i ślimaki. Dietę uzupełnia niewielkimi owocami i nasionami roślin.
Zasięg występowania gatunku obejmuje cały kraj. Liczebność populacji krajowej szacowana jest na 2 200 000 – 2 984 000 par. Populacja wykazuje stabilny trend. Na Czerwonej liście ptaków Polski rudzik został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC). Zasiedla różne typy lasów i zadrzewienia. W warunkach miejskich zasiedla parki, ogrody i cmentarze. Zazwyczaj gniazduje w półotwartych dziuplach, w wykrotach oraz między korzeniami drzew. Wykorzystuje również wnęki w budynkach. Może gniazdować w półotwartych budkach lęgowych dla ptaków. Gniazdo zbudowane jest z mchu i liści, a jego wnętrze wyścielone jest włosiem i korzonkami. Głównie żeruje na ziemi, gdzie zjada owady, dżdżownice i ślimaki. Dietę uzupełnia niewielkimi owocami i nasionami roślin.
NOCEK RUDY
(Myotis daubentonii)
Występuje w całym kraju. Uznawany jest za gatunek pospolity i niezagrożony. Występuje zarówno w lasach jak i na terenach zabudowanych. Preferuje tereny w pobliżu wód powierzchniowych – rzeki, jeziora, stawy. Zbiorniki wodne oraz cieki są głównym miejscem żerowania. Żywi się owadami zbieranymi z tafli wody lub łapanymi w locie. Są to zazwyczaj wodne muchówki i ochotki. Jako kryjówki letnie wykorzystuje dziuple i szczeliny w drzewach, a także skrzynki dla ptaków i nietoperzy. Można go spotkać również w szczelinach mostów i w budynkach.
Występuje w całym kraju. Uznawany jest za gatunek pospolity i niezagrożony. Występuje zarówno w lasach jak i na terenach zabudowanych. Preferuje tereny w pobliżu wód powierzchniowych – rzeki, jeziora, stawy. Zbiorniki wodne oraz cieki są głównym miejscem żerowania. Żywi się owadami zbieranymi z tafli wody lub łapanymi w locie. Są to zazwyczaj wodne muchówki i ochotki. Jako kryjówki letnie wykorzystuje dziuple i szczeliny w drzewach, a także skrzynki dla ptaków i nietoperzy. Można go spotkać również w szczelinach mostów i w budynkach.
NOCEK NATTERERA
(Myotis nattereri)
Występuje w całym kraju. Jest jednym z najliczniejszych krajowych nietoperzy. Związany jest z terenami zalesionymi. Zasiedla lasy, tereny zadrzewione, parki oraz sady. Żeruje w lasach oraz i ich obrzeżach, wzdłuż alei drzew i zakrzewień, w parkach a także nad zbiornikami wodnymi. Na owady poluje w locie lub zgarnia je z powierzchni liści i gałęzi. Głównie żywi się dziennymi muchówkami, ale także pająkami, chrząszczami, motylami. Na kryjówki letnie wybiera dziuple i szczeliny w drzewach, także skrzynki dla ptaków i nietoperzy. Pojedyncze osobniki można spotkać również w szczelinach mostów i budynków oraz za okiennicami.
Występuje w całym kraju. Jest jednym z najliczniejszych krajowych nietoperzy. Związany jest z terenami zalesionymi. Zasiedla lasy, tereny zadrzewione, parki oraz sady. Żeruje w lasach oraz i ich obrzeżach, wzdłuż alei drzew i zakrzewień, w parkach a także nad zbiornikami wodnymi. Na owady poluje w locie lub zgarnia je z powierzchni liści i gałęzi. Głównie żywi się dziennymi muchówkami, ale także pająkami, chrząszczami, motylami. Na kryjówki letnie wybiera dziuple i szczeliny w drzewach, także skrzynki dla ptaków i nietoperzy. Pojedyncze osobniki można spotkać również w szczelinach mostów i budynków oraz za okiennicami.
NOCEK DUŻY
(Myotis Myotis)
Zwarty zasięg występowania nocka dużego w kraju obejmuje południową, centralną i zachodnią Polskę. Na pozostałym terenie występują rozporoszone stanowiska. Mimo spadku liczebności, uznawany jest za gatunek liczny i niezagrożony. Zasiedla tereny o dużym udziale lasów różnego typu, jednak preferuje lasy liściaste i mieszane. Jest wyspecjalizowany pokarmowo, żywi się głównie dużymi chrząszczami, które głównie podejmuje z podłoża. Poluje również w powietrzu. Kolonie rozrodcze zakłada wyłącznie na strychach budynków. W okresie letnim pojedyncze osobniki można spotkać w dziuplach drzew oraz skrzynkach lęgowych.
Zwarty zasięg występowania nocka dużego w kraju obejmuje południową, centralną i zachodnią Polskę. Na pozostałym terenie występują rozporoszone stanowiska. Mimo spadku liczebności, uznawany jest za gatunek liczny i niezagrożony. Zasiedla tereny o dużym udziale lasów różnego typu, jednak preferuje lasy liściaste i mieszane. Jest wyspecjalizowany pokarmowo, żywi się głównie dużymi chrząszczami, które głównie podejmuje z podłoża. Poluje również w powietrzu. Kolonie rozrodcze zakłada wyłącznie na strychach budynków. W okresie letnim pojedyncze osobniki można spotkać w dziuplach drzew oraz skrzynkach lęgowych.
GACEK BRUNATNY
(Plecotus auritus)
Zasięg występowania gatunku obejmuje cały kraj. Uznawany za jednego z najpospolitszych nietoperzy w Polsce. Jest gatunkiem typowo leśnym. Zasiedla wszystkie typy lasów. Unika terenów zabudowanych przede wszystkim dużych miast, występuję jedynie na ich obrzeżach i w parkach. Pokarm zdobywa zbierając go z powierzchni roślin lub w locie między roślinnością. Żywi się głównie motylami nocnymi i muchówkami, ale także pasikonikami, i pająkami. Na kolonie rozrodcze wybiera strychy budynków, dziuple drzew, a także skrzynki dla ptaków i nietoperzy. Na kryjówki gatunek wybiera również szczeliny w mostach i budynkach oraz przestrzenie za okiennicami.
Zasięg występowania gatunku obejmuje cały kraj. Uznawany za jednego z najpospolitszych nietoperzy w Polsce. Jest gatunkiem typowo leśnym. Zasiedla wszystkie typy lasów. Unika terenów zabudowanych przede wszystkim dużych miast, występuję jedynie na ich obrzeżach i w parkach. Pokarm zdobywa zbierając go z powierzchni roślin lub w locie między roślinnością. Żywi się głównie motylami nocnymi i muchówkami, ale także pasikonikami, i pająkami. Na kolonie rozrodcze wybiera strychy budynków, dziuple drzew, a także skrzynki dla ptaków i nietoperzy. Na kryjówki gatunek wybiera również szczeliny w mostach i budynkach oraz przestrzenie za okiennicami.
MROCZEK PÓŹNY
(Eptesicus serotinus)
Występuje w całym kraju. Jest pospolitym gatunkiem, jednym z najliczniejszych nietoperzy spotykanych w miastach. Gatunek synantropijny. Zasiedla miasta, wsie i pojedyncze budynki w lasach. Unika zwartych kompleksów leśnych. Przeważanie żeruje w otwartym terenie, preferując pastwiska, luki w drzewostanach, polany, przecinki wydłuż dróg leśnych, ścierniska. Ofiary łapie w locie, choć może również zbierać je z podłoża. Żywi się głównie dużymi chrząszczami, zjada także ćmy, gąsieniczki i muchówki. Wykorzystuje przede wszystkim kryjówki w budynkach, gdzie tworzy kolonie rozrodcze na strychach. Pojedyncze osobniki mogą zajmować również dziuple i szczeliny w drzewach oraz sporadycznie skrzynki dla nietoperzy.
Występuje w całym kraju. Jest pospolitym gatunkiem, jednym z najliczniejszych nietoperzy spotykanych w miastach. Gatunek synantropijny. Zasiedla miasta, wsie i pojedyncze budynki w lasach. Unika zwartych kompleksów leśnych. Przeważanie żeruje w otwartym terenie, preferując pastwiska, luki w drzewostanach, polany, przecinki wydłuż dróg leśnych, ścierniska. Ofiary łapie w locie, choć może również zbierać je z podłoża. Żywi się głównie dużymi chrząszczami, zjada także ćmy, gąsieniczki i muchówki. Wykorzystuje przede wszystkim kryjówki w budynkach, gdzie tworzy kolonie rozrodcze na strychach. Pojedyncze osobniki mogą zajmować również dziuple i szczeliny w drzewach oraz sporadycznie skrzynki dla nietoperzy.
BOROWIEC WIELKI
(Nyctalus noctula)
Gatunek uznawany za pospolity i niezagrożony, rozpowszechniony w całym kraju. Zasiedla szerokie spektrum siedlisk, od kompleksów leśnych przez tereny rolnicze po miasta. Mimo tego jest to gatunek leśny. Pierwotnie zamieszkiwał lasy liściaste. Żeruje na otartej przestrzeni. Jako żerowiska wybiera łąki, zbiorniki wodne, polany, pastwiska oraz wszelkie luki w drzewostanach. Chwyta owady wyłącznie w powietrzu. Głównie żywi się chrząszczami, muchówkami oraz motylami nocnymi. Jako kryjówki letnie wybiera przede wszystkim dziuple drzew wykute przez dzięcioły, gdzie tworzą kolonie rozrodcze. Kolonie spotyka się również w budynkach, na strychach oraz w przestrzeniach dylatacyjnych bloków mieszkalnych. Pojedyncze osobniki na kryjówki wybierają również skrzynki dla ptaków i nietoperzy, szczeliny skalne, szczeliny w mostach, a także przestrzenie za okiennicami.
Gatunek uznawany za pospolity i niezagrożony, rozpowszechniony w całym kraju. Zasiedla szerokie spektrum siedlisk, od kompleksów leśnych przez tereny rolnicze po miasta. Mimo tego jest to gatunek leśny. Pierwotnie zamieszkiwał lasy liściaste. Żeruje na otartej przestrzeni. Jako żerowiska wybiera łąki, zbiorniki wodne, polany, pastwiska oraz wszelkie luki w drzewostanach. Chwyta owady wyłącznie w powietrzu. Głównie żywi się chrząszczami, muchówkami oraz motylami nocnymi. Jako kryjówki letnie wybiera przede wszystkim dziuple drzew wykute przez dzięcioły, gdzie tworzą kolonie rozrodcze. Kolonie spotyka się również w budynkach, na strychach oraz w przestrzeniach dylatacyjnych bloków mieszkalnych. Pojedyncze osobniki na kryjówki wybierają również skrzynki dla ptaków i nietoperzy, szczeliny skalne, szczeliny w mostach, a także przestrzenie za okiennicami.
KARLIK MALUTKI
(Pipistrellus pipistrellus)
Występuje w całej Polsce. Uważany jest za gatunek liczny i pospolity. Zasiedla różnorodne siedliska. Można go spotkać zarówno na terenach zurbanizowanych jak i na terenach leśnych. Gatunek synantropijny. Gatunek związany jest wodami powierzchniowymi. Żeruje przede wszystkim nad zbiornikami wodnymi i rzekami, ale także we wsiach, w parkach, nad łąkami i pastwiskami oraz przy alejach drzew. W jego diecie przeważają muchówki. Na kryjówki wybiera rozmaite szczeliny w budynkach, w szczególności w domach mieszkalnych i domkach letniskowych. Niekiedy kolonie rozrodcze lokuje w szczelinach i dziuplach drzew, w szczelinach mostów. Pojedyncze osobniki spotykane są również w skrzynkach dla nietoperzy.
Występuje w całej Polsce. Uważany jest za gatunek liczny i pospolity. Zasiedla różnorodne siedliska. Można go spotkać zarówno na terenach zurbanizowanych jak i na terenach leśnych. Gatunek synantropijny. Gatunek związany jest wodami powierzchniowymi. Żeruje przede wszystkim nad zbiornikami wodnymi i rzekami, ale także we wsiach, w parkach, nad łąkami i pastwiskami oraz przy alejach drzew. W jego diecie przeważają muchówki. Na kryjówki wybiera rozmaite szczeliny w budynkach, w szczególności w domach mieszkalnych i domkach letniskowych. Niekiedy kolonie rozrodcze lokuje w szczelinach i dziuplach drzew, w szczelinach mostów. Pojedyncze osobniki spotykane są również w skrzynkach dla nietoperzy.
KARLIK WIĘKSZY
(Pipistrellus nathusii)
Zasięg występowania obejmuje cały kraj, jednak jego występowanie jest nierównomiernie. Lokalnie jest to gatunek liczny i pospolity. Gatunek związany z terenami leśnymi obfitującymi w zbiorniki wodne i cieki. Pokarm zdobywa nad wodami, w lasach oraz ich obrzeżach. Jego dietę stanowią głównie wodne muchówki. Poluje wyłącznie w powietrzu. Jako gatunek leśny na kryjówki pierwotnie wykorzystywał dziuple i szczeliny drzew. Obecnie wykorzystuje również wszelkie szczeliny w budynkach. Chętnie zasiedla skrzynki dla nietoperzy.
Zasięg występowania obejmuje cały kraj, jednak jego występowanie jest nierównomiernie. Lokalnie jest to gatunek liczny i pospolity. Gatunek związany z terenami leśnymi obfitującymi w zbiorniki wodne i cieki. Pokarm zdobywa nad wodami, w lasach oraz ich obrzeżach. Jego dietę stanowią głównie wodne muchówki. Poluje wyłącznie w powietrzu. Jako gatunek leśny na kryjówki pierwotnie wykorzystywał dziuple i szczeliny drzew. Obecnie wykorzystuje również wszelkie szczeliny w budynkach. Chętnie zasiedla skrzynki dla nietoperzy.